Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

Το Ακορντεόν.....!!!

Χειμωνιάτικο απόγευμα και ο κόσμος παλεύει να φτάσει στα σπίτια του… Όσο πάει πέφτει ο ήλιος και παίρνει τη θέση του το κρύο γκρίζο της μεγαλοτσιμεντούπολης!!! Στα μάτια των περαστικών μπορείς να διακρίνεις το άγχος και τι θλίψη, έτσι όπως είναι χωμένοι μέσα στα παλτά τους και μέσα στις σκοτούρες τους… και λίγο πιο πέρα δυο πιτσιρικάδες να παίζουν στο μπαλκόνι του διαμερίσματος τους…!

Και ξαφνικά όλα αλλάζουν, μια πλανόδια γυναίκα με το ακορντεόν της σκορπά απλόχερα τις νότες της και τραγουδά κάτι στη γλώσσα της, γύρω από αυτήν και το ακορντεόν της ένας κινούμενος ‘κήπος’ από νότες….!!!νιώθεις ζωντανός και ένα δάκρυ ζωντάνιας φτάνει στη γωνία του ματιού σου…! Για κάποια δευτερόλεπτα όλα είναι διαφορετικά!… μία γυναίκα της πέτα λίγα ψηλά από το μπαλκόνι της, οι περαστικοί κοιτούν με άλλο βλέμμα, σα να ξύπνησαν από τη ρουτίνα τους, το διαφορετικό είναι αυτό που σε κάνει να ξυπνάς! Δε κρατά για πολύ αυτό το συναίσθημα.. σκορπά…. ακούγοντας τον κήπο να σβήνει στα στενά της πόλης ……

Ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα της ζωής ή έκανε την εμφάνιση της η ζωή για λίγο και χάθηκε;;;;

Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

καριόλη καθηγητή….

Από μικρός η μαμά μου, μου έλεγε φάε για να μεγαλώσεις γρήγορα!!! Και εγώ ο μαλάκας πίστευα πως άμα μεγαλώσω θα είναι όλα καλύτερα….! Μια νύχτα έκλεισα τα μάτια, και όταν ξύπνησα είδα τι πάλι τη μάνα μου, να έρχεται με μία τούρτα που είχε πάνω 25 κεράκια!!!!...25 ΚΕΡΑΚΙΑ;;;;;!!!!! ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;;; ποιος μου κάνει πλάκα τώρα; Η μάνα μου ή ο χρόνος;… ή η ζωή….; τι διάβολο γρίφος είναι αυτός πρωί –πρωί κ δεν έχω πιει καφέ!!! Με το καλημέρα 25 χρονών; Για σταθείτε ρε παιδία, πότε έγιναν όλα αυτά; Τι κάνω τώρα δηλαδή; Τι και καλά έχω μεγαλώσει;….σα να ακούω κάτι φωνές παράξενες…δε μπορώ να διακρίνω ακριβώς τι φωνή, πάντως τα λόγια είναι ίδια με ένα καριόλη καθηγητή που μου έλεγε ΄΄ γίνε άνθρωπος, έτσι όπως πας σε βλέπω άνεργο και θα είσαι από εδώ και από εκεί!!!΄΄ λες και τι έκανα; Ονειρευόμουν και χάζευα έξω από το παράθυρο!!! Το μυαλό όμως ξεχείλιζε έξω από τους τέσσερις τοίχους και αυτά που μου έλεγες, σκεφτόμουν μαλάκα καθηγητά!!!! <<Μη βιάζεις το άσυλό μου! Γύρνα τη πλάτη, εγώ ονειρεύομαι τα όνειρα μου!!>>

Και σήμερα στα 25 που ξύπνησα, θέλω να σου πω ότι, το κριτήριο επιλογής, παρόλο που έχω την ειδίκευση έχει φύγει από μένα, δε ξέρω ποίος το έχει, πάντως τον θαυμάζω. Οκ, και εγώ στέκομαι στα πόδια μου, αλλά στην πραγματικότητα κάνω κάτι που δίνω αλλά δεν παίρνω ικανοποίηση, οπότε πάλι μέσα μου αισθάνομαι ΑΝΕΡΓΟΣ!!!! καριόλη καθηγητή….

Pimpernel &