Τρίτη 13 Μαΐου 2008

πονάει η αλήθεια…..




….. ποίος είναι πραγματικά ο τυφλός;…;..;….;;;!

Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Β. Ιρλανδία, Ντέρρυ, 30 Ιανουαρίου 1972

Ματωμένη Κυριακή…

Δύο λέξεις που στο μυαλό τον ιρλανδών και όχι μόνο, θυμίζουν ένα από τα πιο τραγικά γεγονότα στην ιστορία, που έλαβε χώρα στο Ντέρρυ της Β. Ιρλανδία στις 30 Ιανουαρίου 1972 ημέρα Κυριακή….

Σε μία πορεία διαμαρτυρίας που οργανώθηκε από την Ένωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα της Β. Ιρλανδίας με βασικούς στόχους την αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων και την αποχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων από τη Β. Ιρλανδία. Η Ένωση αυτή είχε δημιουργηθεί από φοιτητές, εργάτες και αριστερούς με την υποστήριξη πλήθους άλλων οργανώσεων, και η δράση της επικεντρωνόταν σε 6 βασικά σημεία:
1 Στην ισοτιμία όλων των πολιτών, καθολικών και προτεσταντών.

2 Στην απόσυρση των οδοφραγμάτων από τις καθολικές συνοικίες.

3 Στην κατάργηση όλων των νόμων που επέβαλλαν διακρίσεις.

4 Στη δίκαιη λύση ειδικών ζητημάτων, όπως το στεγαστικό και η διανομή των αγροτικών εκτάσεων.

5 Στη διάλυση της RUC, δηλαδή της Βασιλικής Προτεσταντικής Αστυνομίας.

6 Στην κατάργηση του άρθρου 5 που προέβλεπε κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης.

Την πορεία ανέλαβε να επιτηρεί το 1ο Τάγμα του Συντάγματος αλεξιπτωτιστών των βρετανών υπό τις διαταγές του συνταγματάρχη Ντέρεκ Ουίλφορντ, μια στρατιωτική μονάδα που ήταν γνωστή για τη σκληρότητά της, ενώ στον χώρο βρίσκονταν και ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Παρά το τεταμένο κλίμα, η διαδήλωση εξελίχθηκε αρχικά ήσυχα και, όταν οι διαδηλωτές - που αριθμούσαν περίπου 10.000 άτομα - έφτασαν μπροστά στα οδοφράγματα, οι διοργανωτές αποφάσισαν να τη σταματήσουν εκεί και να αποχωρήσουν προς την αίθουσα όπου θα γινόταν η κύρια εκδήλωση. Σε εκείνο το σημείο έλαβαν χώρα μικρής κλίμακας επεισόδια όπως η ρίψη πετρών από τους διαδηλωτές και η χρήση δακρυγόνων από την αστυνομία, αλλά αυτά ήταν συνηθισμένα πράγματα για τη συγκεκριμένη εποχή και τον συγκεκριμένο χώρο. Εκείνη τη στιγμή όμως έκαναν την εμφάνιση τους οι βρετανοί αλεξιπτωτιστές καθώς και δυνάμεις τεθωρακισμένων!!! -Αν έχεις τον θεό σου Άνθρωπε;;; για λίγες πέτρες και λίγα δακρυγόνα να έρθουν τα κομάντο!- ενώ οι δυνάμεις καταστολής άρχισαν να καταδιώκουν και να συλλαμβάνουν κάποιους από αυτούς που είχαν παραμείνει στον χώρο.

Στο σημείο εκείνο ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί, (αληθινά πυρά!) Ο τρόμος κυριάρχησε, ο κόσμος έτρεχε πανικόβλητος προς όλες τις κατευθύνσεις, ουρλιαχτά φωνές, φόβος, παγωμένα βλέμματα και η γνώστη ανατριχίλα της ραχοκοκαλιάς. Οι στρατιώτες πυροβολούσαν εν ψυχρώ ακόμη και άτομα που προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους τραυματίες, όπως ο Μπέρναρντ Μακ Γκίγκαν που δολοφονήθηκε ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει κάποιον κουνώντας λευκό μαντίλι. Συνολικά, 13 δολοφονούνται επιτόπου, 26 τραυματίζονται από τα πυρά και άλλος ένας ξεψυχάει έπειτα από 4 μήνες. 6 από τους νεκρούς ήταν ανήλικοι……. Μόλις 17 χρονών… 5 από τους νεκρούς πυροβολήθηκαν στη πλάτη την ώρα που έτρεχαν να σωθούν! (να χαρώ εγώ κομάντο!)


Νεκροί έπεσαν:

  • John (Jackie) Duddy 17 χρόνων
  • Patrick Joseph Doherty 31 χρόνων
  • Bernard McGuigan 41 χρόνων
  • Hugh Pious Gilmour 17 χρόνων
  • Kevin McElhinney 17 χρόνων
  • Michael G. Kelly 17 χρόνων
  • John Pius Young 17 χρόνων
  • William Noel Nash 19 χρόνων
  • Michael M. McDaid 20 χρόνων
  • James Joseph Wray 22 χρόνων
  • Gerald Donaghy 17 χρόνων
  • Gerald (James) McKinney 34 χρόνων
  • William A. McKinney 27 χρόνων
  • John Johnson 59 χρόνων

14 άτομα νεκρά, 26 τραυματίες επειδή ζήτησαν τα αυτονόητα…..



Δυστυχώς η Ματωμένη Κυριακή στο Ντέρρυ δεν είναι η μόνη, πολλές Κυριακές έχουν ματώσει… όπως και Δευτέρες, Τρίτες και όλες οι μέρες της βδομάδας……

Οι U2 το 1983 έγραψαν το τραγούδι Synday, Bloody Sunday, για το γεγονός αυτό, όπως και ο Τζων Λένον ο Πώλ Μακάρτνεϋ και ο Κρίστι Μούρ έχουν γράψει τραγούδι για τη Ματωμένη Κυριακή. Επίσης έχουν γυριστεί και δύο ταινίες.


Παρασκευή 25 Απριλίου 2008

Ολυμπιακό πνεύμα…. Ολυμπιακό πανηγύρι.....

Ένα e-mail που έλαβα…..!!!

Πώς προέκυψε το σήμα των
Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου!

Ένα πολύ έξυπνο mail και
μια πανέξυπνη σπόντα για το φοβερό πρόβλημα στη Κίνα με τις συνεχείς
εκτελέσεις θανατοποινιτών.





Η Κίνα εκτελεί
περισσότερους ανθρώπους το χρόνο απ' ότι όλος ο κόσμος. Και μάλιστα
χρεώνει το κόστος της σφαίρας στους συγγενείς του θύματος! Ίσως με την
ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο, που όλα τα βλέμματα θα είναι
στραμμένα στη Κινά, όλες τις οργανώσεις σχετικές με ανθρώπινα δικαιώματα
να επέμβουν για βελτίωση της κατάστασης.



Το Ολυμπιακό ‘πνεύμα’ κρατά καλά στον υπέροχο πλανήτη που ζούμε!!!

Nátulcien σ’ ευχαριστώ που μου το έστειλες!

Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Τι όμορφος κόσμος ;… !







και όλα αυτά και άλλα πολλά, στο σωτήριο έτος του 2008!

Ενώ κάποιοι σκέφτονται ότι το 2008 είναι δίσεκτο και ξενερώνουν που δε μπορούν να παντρευτούν! !Έλεος! Κάποιο άλλοι……. (ας πει ο καθένας αυτό που του έρχεται)

Να ευχαριστήσω την φίλη μου Nátulcien που μου έστειλε αυτές τις φωτογραφίες (έβαλα τις..... πιο δυνατές, ας το πω έτσι) ………..

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Όταν θέλει ο άνθρωπος!


Δύο τύποι, απίστευτοι, φίλοι με ένα ‘άγριο’ ζώο! Μία λέαινα

Το πανέμορφο ζώο μεγάλωσε και έπρεπε να πάει στα μέρη του!

Είναι απίστευτο βίντεο!.. ( εγώ τους ζήλεψα!)



Κάποιοι βασανίζουν τα ζώα (όπως είδαμε το καραγκιόζη καλλιτέχνη, που σκότωσε το σκύλο στη γκαλερί του) Και κάποια άλλοι ξέρουν να τα αγκαλιάζουν! Και να προκαλούν τη συγκίνηση μας!

Ποιος δε θα ήθελε να είναι στη θέση του καναπέ ;;;;!!!!

Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Ψιτ! στρατιώτη!




Ψιτ! στρατιώτη! Το παιδί που σημαδεύεις έχει ένα όπλο που εσύ δεν έχεις…!









έχει την αθωότητα! Βλάκα!





και όσες σφαίρες έχεις πάνω σου, δε φτάνουν για να τη σκοτώσουν!


Τετάρτη 5 Μαρτίου 2008

Το Ακορντεόν.....!!!

Χειμωνιάτικο απόγευμα και ο κόσμος παλεύει να φτάσει στα σπίτια του… Όσο πάει πέφτει ο ήλιος και παίρνει τη θέση του το κρύο γκρίζο της μεγαλοτσιμεντούπολης!!! Στα μάτια των περαστικών μπορείς να διακρίνεις το άγχος και τι θλίψη, έτσι όπως είναι χωμένοι μέσα στα παλτά τους και μέσα στις σκοτούρες τους… και λίγο πιο πέρα δυο πιτσιρικάδες να παίζουν στο μπαλκόνι του διαμερίσματος τους…!

Και ξαφνικά όλα αλλάζουν, μια πλανόδια γυναίκα με το ακορντεόν της σκορπά απλόχερα τις νότες της και τραγουδά κάτι στη γλώσσα της, γύρω από αυτήν και το ακορντεόν της ένας κινούμενος ‘κήπος’ από νότες….!!!νιώθεις ζωντανός και ένα δάκρυ ζωντάνιας φτάνει στη γωνία του ματιού σου…! Για κάποια δευτερόλεπτα όλα είναι διαφορετικά!… μία γυναίκα της πέτα λίγα ψηλά από το μπαλκόνι της, οι περαστικοί κοιτούν με άλλο βλέμμα, σα να ξύπνησαν από τη ρουτίνα τους, το διαφορετικό είναι αυτό που σε κάνει να ξυπνάς! Δε κρατά για πολύ αυτό το συναίσθημα.. σκορπά…. ακούγοντας τον κήπο να σβήνει στα στενά της πόλης ……

Ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα της ζωής ή έκανε την εμφάνιση της η ζωή για λίγο και χάθηκε;;;;

Κυριακή 2 Μαρτίου 2008

καριόλη καθηγητή….

Από μικρός η μαμά μου, μου έλεγε φάε για να μεγαλώσεις γρήγορα!!! Και εγώ ο μαλάκας πίστευα πως άμα μεγαλώσω θα είναι όλα καλύτερα….! Μια νύχτα έκλεισα τα μάτια, και όταν ξύπνησα είδα τι πάλι τη μάνα μου, να έρχεται με μία τούρτα που είχε πάνω 25 κεράκια!!!!...25 ΚΕΡΑΚΙΑ;;;;;!!!!! ΤΙ ΛΕΤΕ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ;;; ποιος μου κάνει πλάκα τώρα; Η μάνα μου ή ο χρόνος;… ή η ζωή….; τι διάβολο γρίφος είναι αυτός πρωί –πρωί κ δεν έχω πιει καφέ!!! Με το καλημέρα 25 χρονών; Για σταθείτε ρε παιδία, πότε έγιναν όλα αυτά; Τι κάνω τώρα δηλαδή; Τι και καλά έχω μεγαλώσει;….σα να ακούω κάτι φωνές παράξενες…δε μπορώ να διακρίνω ακριβώς τι φωνή, πάντως τα λόγια είναι ίδια με ένα καριόλη καθηγητή που μου έλεγε ΄΄ γίνε άνθρωπος, έτσι όπως πας σε βλέπω άνεργο και θα είσαι από εδώ και από εκεί!!!΄΄ λες και τι έκανα; Ονειρευόμουν και χάζευα έξω από το παράθυρο!!! Το μυαλό όμως ξεχείλιζε έξω από τους τέσσερις τοίχους και αυτά που μου έλεγες, σκεφτόμουν μαλάκα καθηγητά!!!! <<Μη βιάζεις το άσυλό μου! Γύρνα τη πλάτη, εγώ ονειρεύομαι τα όνειρα μου!!>>

Και σήμερα στα 25 που ξύπνησα, θέλω να σου πω ότι, το κριτήριο επιλογής, παρόλο που έχω την ειδίκευση έχει φύγει από μένα, δε ξέρω ποίος το έχει, πάντως τον θαυμάζω. Οκ, και εγώ στέκομαι στα πόδια μου, αλλά στην πραγματικότητα κάνω κάτι που δίνω αλλά δεν παίρνω ικανοποίηση, οπότε πάλι μέσα μου αισθάνομαι ΑΝΕΡΓΟΣ!!!! καριόλη καθηγητή….

Pimpernel &

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2008

το Αλκοόλ...

Πριν λίγες μέρες, μου έστειλαν ένα e-mail… πολύ σοκαριστικό, λυπηρό και περιγραφικό…! Δε μπορώ να ξέρω αν είναι αληθινό γεγονός ή όχι, βασικά δε με νοιάζει κιόλας, ποιος είπε πως μόνο τα αληθινά είναι αυτά που αγγίζουν ;;; Έτσι και αλλιώς, σε μας τους ανθρώπους μας αρέσουν τα ‘ψέματα’… η αλήθεια μας τρομάζει.. τι φοβόμαστε…

Όπως και να είναι διάβασε το….

Μαμά βγήκα με τους φίλους μου.
Πήγα σε ένα πάρτι και θυμήθηκα αυτό που μου είχες πει, να μην πιω αλκοόλ.

Μου είχες ζητήσει να μην πιω επειδή θα έπρεπε να οδηγήσω μετά, έτσι ήπια ένα αναψυκτικό. Ήμουν περήφανη για μένα, γιατί είχα ακούσει αυτό που τόσο γλυκά με είχες συμβουλεύσει πριν φύγω, να μην πιω αν πρέπει να οδηγήσω, σε αντίθεση με αυτό που μου έλεγαν οι φίλοι μου.

Έκανα τη σωστή επιλογή! Η συμβουλή σου ήταν η σωστή.
Όταν το πάρτι τελείωσε όλοι μπήκαν στα αυτοκίνητά τους χωρίς να είναι σε θέση να οδηγήσουν. Εγώ πήρα το αμάξι μου. Ήμουν σίγουρη ότι ήμουν καθαρή.
Δεν μπορούσα να φανταστώ μαμά αυτό που με περίμενε .....
Τώρα είμαι εδώ ξαπλωμένη στην άσφαλτο και ακούω έναν αστυνομικό να λέει «το παιδί που προκάλεσε το δυστύχημα ήταν μεθυσμένο».
Μαμά η φωνή του ακούγεται τόσο μακρινή.
Το αίμα μου είναι παντού στην άσφαλτο και εγώ προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να μην κλάψω.
Ακούω τους γιατρούς να λένε ότι αυτή η κοπέλα δεν θα τα καταφέρει.
Είμαι σίγουρη ότι το άλλο παιδί που οδηγούσε δεν το είχε καν φανταστεί όταν έτρεχε τόσο πολύ.
Στο τέλος, αυτός είχε αποφασίσει να πιει και εγώ τώρα πρέπει να πεθάνω.
Γιατί το κάνουν αυτό μαμά? Αφού ξέρουν ότι θα καταστρέψουν ζωές?
Ο πόνος που νιώθω είναι σαν να με καρφώνουν χιλιάδες μαχαίρια.
Πες στην αδερφή μου να μην φοβηθεί, στον μπαμπά να είναι δυνατός.
Κάποιος έπρεπε να πει σε αυτό το παιδί ότι δεν έπρεπε να πιει αν θα οδηγούσε.
Ίσως αν του το έλεγαν οι δικοί του όπως έκανες εσύ, τώρα να ήμουν ζωντανή .....
Η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο αδύνατη και αρχίζω να φοβάμαι μαμά..
Αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές και είμαι τόσο απελπισμένη.
Θα ήθελα τόσο να σε αγκαλιάσω μαμά....και να σου πω πόσο σε αγαπάω
Σε αγαπάω μαμά....αντίο!!!


Αυτές οι λέξεις γράφτηκαν από μια δημοσιογράφο που ήταν παρούσα σε
ένα δυστύχημα.
Η κοπέλα ενώ πέθαινε ψιθύριζε αυτές τις λέξεις και η δημοσιογράφος τις έγραφε σοκαρισμένη.
Η ίδια δημοσιογράφος άρχισε μια εκστρατεία εναντίον της οδήγησης
υπό την επήρεια Αλκοόλ.

Μακάρι να είναι ψέμα…..

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008

Περί ασύλου…



Η έννοια της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης του ατόμου στην κοινωνική βάση, είναι κάτι παραπάνω από μια απλή φυσική επιλογή. Έχει να κάνει και με την αντιμετώπιση της ως λειτουργία στο σύνολο, αναγνωρίζοντας τον ρόλο της ως απαραίτητο συστατικό της κοινωνικής δομής. Η συσχέτιση των εννοιών στο πραγματικό χρόνο περιλαμβάνεται σε ότι ορίζεται ως άσυλο. Ο χώρος του πανεπιστημίου πρέπει να αναγνωρίζεται ως χώρος γνώσης και επικοινωνίας ανοιχτός στο κοινωνικό σύνολο και όχι μόνο στην όποια ακαδημαϊκή κοινότητα. Το άσυλο είναι λαϊκή κατάκτηση υπό το πρίσμα της γενικότερης αμφισβήτησης και του αναφαίρετου δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης. Όχι μόνο δε θα πρέπει να απειλείται, αλλά θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ανήκει σε όλο το λαϊκό φάσμα γιατί ο θεσμός του ασύλου στην υπάρχουσα μορφή του (και έτσι όπως θέλουν κάποιοι να εννοηθεί σήμερα) και ο ίδιος ο περιορισμός του μόνο στον χώρο του πανεπιστημίου πια (αφού έχει καταργηθεί πλέον για τα σχολεία) αποτελεί εκ των πραγμάτων την διαχωριστική γραμμή πανεπιστημίου-κοινωνίας. Είναι δηλαδή ένα χάσμα μεταξύ ιδεολογίας και πραγματικότητας που περιορίζει την πολιτική έκφραση και ταξική συνείδηση και την κάνει να λειτουργεί με την μονοδιάστατη μορφή της, αποπροσανατολισμένη από τα κοινωνικά ζητήματα. Αυτό γιατί είναι ένα απομονωμένο σύστημα από την κοινωνία που προωθεί ούτως η άλλως τον κοινωνικό ρατσισμό, χαρακτηριζόμενες οι διεκδικήσεις του, νεανικές επαναστατικές δράσεις που με τον καιρό αλλοιώνονται στα πλαίσια των σύγχρονων ρυθμών. Έτσι δεν είναι τυχαίο που το κράτος απομονώνει χωροταξικά τα πανεπιστήμια από τα κέντρα των πόλεων καθώς τα ίδια γίνονται κέντρα αγώνα και κοινωνικής παρέμβασης ανοιχτά στο κοινωνικό σύνολο. Το πανεπιστήμιο ως άσυλο διώκεται μονίμως και δεν θα πρέπει να διεκδικείται προβάλλοντας το απλά ως μια νόμιμη κατοχύρωση, αλλά σαν μια γενικότερη αντίληψη και νοοτροπία της αυτοδιάθεσης και της έννοιας της ελευθερίας.
Η κρατική μηχανή περιορισμένη να επέμβει άμεσα στον πανεπιστημιακό χώρο κατασταλτικά υιοθέτησε την όλη συστηματική τακτική, με την εναλλακτική λύση της παρουσίας ιδιωτικών αστυνομικών ως προσωπικό φύλαξής και προώθησε την κοινωνία του ελέγχου με την παρακολούθηση κινηματικών διαδικασιών με κάμερες . Στα πλαίσια της σύγχρονης στρατηγικής ελέγχου και διαμόρφωσης συνειδήσεων για τον περιορισμό κινηματικών δραστηριοτήτων και διεκδικήσεων, το κράτος επιδιώκει την άρση του ασύλου και την σταδιακή του κατάργηση. Οι καταλήψεις κτιρίων και δυναμικές κινητοποιήσεις θα καταστέλλονται με το πρόσχημα της αποκατάστασης της τάξης δήθεν για την κοινωνική προστασία, το οποίο είναι κλασικό πρόσχημα για το αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης (σε συνδυασμό με την χειραγώγηση των ΜΜΕ και τον πανικό που προκαλούν) .
To προηγούμενο διάστημα με αφορμή τους ξυλοδαρμούς της αστυνομίας στη Θεσσαλονίκη, παρακολουθήσαμε τα ΜΜΕ να αποδοκιμάζουν τις πράξεις της ΕΛ.ΑΣ. προσπαθώντας να δείξουν ένα δημοκρατικό πρόσωπο. Μάλιστα, μερίδα δημοσιογράφων και άλλων «ειδικών αναλυτών» βρέθηκαν προ εκπλήξεων με τα όργανα καταστολής λες και η αστυνομική βία είναι γεγονός των τελευταίων ημερών. Και ενώ από την μία καταδίκαζαν τα γεγονότα, απ' την άλλη κατέκριναν την αναποτελεσματικότητα της αστυνομίας να επιβάλλει την τάξη στις περσινές φοιτητικές πορείες. Μάλιστα απροκάλυπτα μιλούσαν για τα δεμένα χέρια της αστυνομίας την οποία περιορίζει ο θεσμός του ασύλου να μπει σε πανεπιστημιακούς χώρους και να καταστείλει τα επεισόδια. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, διάφοροι «μαϊντανοί» (όπως ο πρωην πρόεδρος της ΓΣΕΕ) δήλωναν πως το πανεπιστημιακό άσυλο είναι άσυλο ελεύθερης διακίνησης πολιτικών ιδεών και όχι για να το εκμεταλλεύονται κάποιοι ώστε να προκαλούν επεισόδια………Συγγνώμη ρε παιδιά!; Η επίθεση σε όργανα καταστολής της κρατικής μηχανής είναι ή δεν είναι πολιτική πράξη; Αφού οι ιδέες δεν περιφέρονται μόνες τους αλλά συνοδεύονται από σώματα , χέρια και πόδια !!
Η έννοια του ασύλου πλανιέται μονίμως ανάλογα με τα συμφέροντα της κυρίαρχης ιδεολογίας. Μήπως τελικά αυτοί που το εκμεταλλεύονται δεν είναι οι «γνωστοί-άγνωστοι» όπως τους αποκαλούν ή τα διάφορα κινήματα αλλά τα λαμόγια που χάρη σε αυτό κερδοσκοπούν και γεμίζουν τις τσέπες τους; Μήπως το άσυλο το εκμεταλλεύονται διοικητικοί που σε συνεργασία με τα τσιράκια τους δηλαδή τις μεγάλες φοιτητικές παρατάξεις στήνουν εκτροφεία ψηφοφόρων που τους εκπαιδεύουν στην μίζα, στο ρουσφέτι και στην διαπλοκή; Μήπως το εκμεταλλεύονται διάφοροι καθηγητές που τσεπώνουν σε συνεργασία με εταιρίες μέσω διαφόρων ερευνητικών προγραμμάτων; Μήπως το άσυλο βεβηλώνεται με την εμπορευματοποίηση πανεπιστημιακών χώρων με την ανάθεση εστιατορίων σε ιδιώτες και εταιρίες catering , με το άνοιγμα μεγάλων αλυσίδων καταστημάτων όπως για παράδειγμα στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων; Μήπως καταπατείται από τις εταιρίες security ή την τοποθέτηση καμερών (π.χ στο ΤΕΙ Πάτρας έχουν φτάσει σε σημείο να κάνουν face control με κριτήριο αν είσαι σπουδαστής ή όχι, λες και το άσυλο ανήκει μόνο σε φοιτητές!); Μήπως το καταπατούν οι φοιτητικές παρατάξεις που διοργανώνουν πάρτυ και μάλιστα με εισιτήριο και χορηγούς διάφορες φίρμες ή οι διοικήσεις των ιδρυμάτων που νοικιάζουν χώρους μέχρι και για δεξιώσεις γάμων ή παραχωρούν συνεδριακά κέντρα σε εταιρίες για να διοργανώνουν σεμινάρια και άλλες τέτοιες αηδίες;
Τελικά σαν απόρροια των παραπάνω είναι ότι το άσυλο δεν πρέπει να το υπερασπίσουμε μόνο από τα σχέδια του κράτους για τον περιορισμό του ή την κατάργησή του αλλά και από τις ίδιες τις δραστηριότητες που ακόμα και σήμερα το καταλύουν με το δικό τους τρόπο. Η ίδια η κινητοποίηση αποτελεί πολιτική έκφραση αντιμέτωπη στο σύστημα και νομιμοποιεί την δράση της θίγοντας βαθιά κοινωνικά ζητήματα. Η υπεράσπιση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και πολιτικής ζύμωσης αποτελεί την επίθεση σε κάθε μηχανισμό που υποθάλπει τον κοινωνικό μας ρόλο, ΓΙΑΤΙ ΟΤΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ....

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2008

Η ΦΩΤΙΑ

Αυτές τις εικόνες που είδαμε το καλοκαίρι,(2007) δε πρέπει να τις δούμε ξανά..... χάθηκαν ζωές... χάθηκαν οι ζωές όλων μας.....!!!!

ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Είναι στα χέρια μας...

-Θα άφηνες πότε ένα μικρό παιδί, να πάει κοντά σε ένα τζάκι που καίει δυνατά;.......


-Ε, όχι βέβαια!


-Τότε γιατί να αφήσουμε τα δέντρα να καούν;.... Είναι στα χέρια μας!

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

Και εμείς..... και εμείς τίποτα! Φωλιάζουμε στους καναπέδες!!!

Η φύση θέλει ''αέρα''!!! Αέρα καθαρό!!! Οξυγόνο!!!!! Τα δέντρα έγιναν στάχτη και τα ζώα σιγά σιγά χάνονται!!! Και εμείς..... και εμείς τίποτα! Φωλιάζουμε στους καναπέδες!!!
Η θάλασσα έχει γίνει σκουπιδότοπος!!!Και εμείς..... και εμείς τίποτα! Φωλιάζουμε στους καναπέδες!!! '' Άνθρωπος'' φυγόπονο πλάσμα!