Το θηρίο . . . . ..

Το Θηρίο κούρνιασε στη γωνία του ,φαινόταν αγριεμένο

αλλά δεν έβγαλε τα αχόρταγα δόντια του, ούτε μια στιγμή..

Και εγώ το χτυπούσα… Δυνατά!!!.......

Και κάθε φορά που το χτύπαγα, εκείνο στεκόταν πάλι εκεί! Ασάλευτο, ακίνητο..

Ένιωθα την αύρα του να αγριεύει, τα νύχια του να μου σκίζουν το μυαλό, να ορμά πάνω μου με δύναμη… Μα εκείνο στεκόταν μπροστά μου, σα να περίμενε να καταλάβω το λάθος μου……

Και εγώ το χτύπαγα πιο δυνατά!........

.

. .

.

Γύρισα τη πλάτη έτοιμος να φύγω, έκανα ένα βήμα και η ανάσα του σταμάτησε τη φόρα μου, στεκόταν ακόμα εκεί….

Έβαλα όλη μου τη δύναμη και ξεκίνησα, βιαστικά – ένοχα…

Το πιο κοντινό στενό ήταν τρεις δρασκελιές μόνο, άνοιξα το βήμα, πριν στρίψω, γύρισα να το δω και είχε εξαφανιστεί… ! Σα να έγινε ένα με τη νύχτα………..